Doordouwer II

Eén van de drie onderwerpen waarover ik telkens word aangesproken is de biljardé. Reden om daar vorige maand nog eens aandacht aan te schenken. En jawel weer levendige reacties! Wat opviel dat er nog steeds veel misverstand bestaat over de tijd dat de pomerans in contact is (lees blijft) met de bal.

Veel spelers en arbiters beseffen niet dat de contactduur tussen pomerans en speelbal slechts ongeveer 1/1000 seconde bedraagt, afhankelijk van de hardheid van de pomerans. Is een pomerans bovenmatig hard, dan neemt de contacttijd drastisch af, bij een zachte pomerans duurt het contact wat langer. Gedurende deze 1/1000 sec. verplaatst de speelbal zich slechts maximaal 5 mm in de afstootrichting van de keu. Daarna vervolgt de speelbal zijn eigen weg met een snelheid, die ongeveer 2,5 keer zo hoog is als die van de keu. De keu kan de speelbal dus eenvoudig nooit inhalen. Lees verder: Doordouwer II

Doordouwer I

Gelukkig krijg ik regelmatig reacties op de onderwerpen van deze column. Het bewijst dat het met aandacht gelezen wordt en dat biljarters net als ik over sommige onderwerpen wat dieper nadenken. Met alle reacties ben ik dan ook blij, ook al zijn ze soms behoorlijk kritisch. Het houdt een mens scherp en andere gezichtspunten kunnen verhelderend werken. 

Er zijn echter onderwerpen waar meningen van spelers en/of arbiters alsmaar uiteen blijven lopen. Zo’n voorbeeld is het fenomeen Biljardé.Telkens opnieuw ontstaat er bij een arbitrale beslissing ‘noteren wegens biljardéren’ al dan niet tijdens of na de partij discussie over dit dubieuze onderwerp. En ja, het reglement is in deze ook niet erg helder. De omschrijving is duidelijk: Het met de pomerans nog in contact zijn met de speelbal op het moment dat deze bal een andere bal of band raakt! Lees verder: Doordouwer I

Losgeslagen regelgeving

Je moet een beetje soepeler zijn’, voegde een speler in een districtsfinale me onlangs toe tijdens mijn arbitragebeurt. Nu weet ik ook wel, dat ik een Pietje Precies ben, die prijs stelt op exacte handhaving van de regels, maar wanneer iemand in een officiële wedstrijd niet in het voorgeschreven tenue aan het biljart verschijnt, dan kan en mag ik mijn mond niet houden. Lees verder: Losgeslagen regelgeving

Twee keer touche

Als je touché maakt is altijd het onherroepelijk gevolg dat je beurt voorbij is en je kunt gaan zitten. Maar de manier waarop de partij dan wordt vervolgd, kan heel verschillend zijn.

De ene keer moet de nu aan de beurt komende tegenstander beginnen vanuit de positie waar de getoucheerde bal terechtgekomen is. Een andere keer moet de getoucheerde bal juist worden teruggeplaatst. Wanneer moet je nu wat? Een tijdje geleden vertelde iemand mij van de volgende voorvallen. Twee keer touché, verschillend af te handelen. Lees verder: Twee keer touche

Een verkeerde redenering

Elke arbiter zal het beamen, het is en blijft moeilijk om goed te beoordelen of een stoot wel of niet een biljardé is. Soms is het gewoon overduidelijk. Vaal gewoon heel moeilijk.

Al weer een tijdje geleden was ik toeschouwer bij gewestelijke teamfinales.
Van een van de lagere klassen. Prima georganiseerd. Goed gekwalificeerde arbiters aan de tafels. Dat zie je wel eens minder. Het wordt nu eenmaal steeds moeilijker om voldoende mensen te vinden die meer willen doen dan alleen het eigen spelletje spelen.
Hier was het prima voor elkaar. Lees verder: Een verkeerde redenering

Regels berusten vaak op keuzes

Het maken van spel- en arbitragereglementen is niet altijd gemakkelijk. Vroeger was het wat eenvoudiger, omdat de meeste technische hulpmiddelen die we tegenwoordig kennen, nog onbekend waren.

Om te beoordelen of een carambole aan alle eisen voldeed moesten we het doen met onze ogen, daarbij geruggensteund door het gehoor, zoals het klinken van een stoot. Ook het observeren van de richting waarin de bal(len) rolden, kon er goede diensten bij bewijzen. Natuurlijk was er van tijd tot tijd een verschil van mening tussen speler en arbiter. Lees verder: Regels berusten vaak op keuzes

Als je nog eens goed moet kijken

Ik heb het hier over de situatie dat je niet in een oogopslag kunt zien of de bal vast of vrij ligt. Aan of van bal of band. Komt vaak voor, vooral bij compact spel is het haast schering en inslag. Hoe je dat dient te doen, dat nog eens goed kijken, maar vooral hoe je het niet mag doen, is duidelijk voorgeschreven.

scheids-01Het is iets wat je vaak ziet. De ingespeelde bal blijft zo dicht bij de laatste bal liggen, dat de arbiter, nadat hij de carambole geannonceerd heeft, even goed kijkt of de bal vrij of vast ligt.
Immers, als de bal wel vrij ligt, maar het is slechts nauwelijks, wordt het een stuk moeilijker om een zuivere stoot uit te voeren.
Maar blijft de speelbal vastliggen aan de laatste bal, dan heeft de speler meestal en keuze: óf hij speelt de bal eerst weg van de bal waaraan hij vastligt óf hij laat de arbiter de ballen op de daarvoor aangewezen acquits plaatsen. Afhankelijk van de positie waarin de ballen liggen, kan de speler blij zijn als de arbiter ‘vrij’ annonceert of een annonce ‘vast aan is hem welkom. Daarom komt het nogal eens voor dat de speler aan de arbiter vraagt om nog een keer goed te kijken of de speelbal vrij of vast ligt. Lees verder: Als je nog eens goed moet kijken